Rustykalna tarta z jabłkami

 Witam wieczorową porą :)

Szczerze - na dworze jest tak ciepło, pięknie zielono, kolorowo i pachnąco, że aż grzech siedzieć w domu. Dlatego wertując szybko net i moje (jak już zapewne  wiecie) tajne zeszyty z przepisami wyszukałam całkiem ciekawy sposób na wykorzystanie jabłek , które nie ukrywam trochę chciały być już zjedzone :). Dziś prezentuję rustykalną tartę z jabłkami tylko ostrzegam-  jest ona tak krucha że po prostu rozpływa się w ustach i szybko znika.

A o co mi chodzi z tą rustykalnością - a o to ,że tarta ta bądź co bądź ma związek z wsią a szczególnie z jego mieszkańcami, zatem chyba jednogłośnie przyznajmy iż dzisiejszy wypiek idealnie pasuje do Szuszuli, bo szczerze- u mnie w Gru a dokładniej w dzielnicy w której mieszkam to jest jak na wsi. Nie jest mi obce stojąc rano w kuchni i popijając moją ukochaną Inkę wypatrzeć przez okno sarny, zające, bażanty i takie tam inne dziamdziaki. Cudnie po prostu!!!!

Kruche ciasto:

1 i 1/4 szklanki mąki pszennej

2 łyżki cukru

szczypta soli

3 łyżki zimnej wody

125 g zimnego masła

Wszystkie składniki bardzo dokładnie zagniatamy, uprzednio krojąc schłodzone masło w kostkę. Z przygotowanego ciasta formujemy kulę i chłodzimy przez godzinę w lodówce.

Nadzienie:

4 duże jabłka

6 łyżek cukru

1/3 łyżeczki mielonego cynamonu

1 łyżka mąki pszennej

4 łyżki cukru mieszamy z cynamonem i posypujemy nim pokrojone w grube plastry jabłka. Mieszamy. Pozostałe 2 łyżki cukru łączymy z mąką. Schłodzone ciasto wyjmujemy z lodówki i rozwałkowujemy na kształt koła o średnicy około 30 cm. Tak przygotowane ciasto przekładamy bardzo delikatnie na płaską blaszkę do pieczenia wyłożoną papierem do pieczenia.

Krążek ciasta posypujemy mieszanką cukru i mąki pozostawiając wolne od posypki cukrowo-mącznej 5 cm od brzegu potrzebne na późniejsze zawinięcie ciasta do środka. Jabłkowe nadzienie wykładamy na ciasto - układając plasterek przy plasterku a 5 cm nadmiar ciasta zawijamy do środka.

Tak przygotowaną tartę pieczemy w 200 C przez ok.40 minut.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blogowy najprzyjemniejszy obowiązek świata wypełniłam,  teraz uciekam do kuchni tworzyć menu , bo zdaje mi się , że ktoś tu niedługo ma urodziny :):)